πλευροπεριτοναϊκός

-ή, -ό, Ν

ιατρ. φρ. «πλευροπεριτοναϊκό σύνδρομο» — φυματιώδης περιτονίτιδα ασκιτικής μορφής που εκδηλώνεται ταυτόχρονα με μονόπλευρη ή δίπλευρη φυματιώδη πλευρίτιδα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pleuroperitoneal (< πλευρά + περιτόναιο)].